Die woensdagavond werden we uitgenodigd in de Budascoop om een gerestaureerde, 32 jaar oude holebifilm te komen bekijken.
Inderdaad, Maurice kwam indertijd in de zalen in het gezegende jaar 1987. Hetzelfde jaar waarin Liever Gelijk geboren werd. In die tijd, eind jaren tachtig, werden er met grote regelmaat “homofilmen” uitgebracht. Natuurlijk moest elk gerespecteerd lid van de toenmalige holebigemeenschap die film(en) gaan bekijken. Dergelijke filmen waren indertijd een ware riem onder het hart voor de holebigemeenschap en bevorderde in positieve zin de acceptatie en integratie. Onbekend maakt immers onbemind en door op een positieve manier homoseksualiteit in beeld te brengen, bracht het onze zaak alleen maar voordeel bij.
Maar nu terug naar Maurice.
De film is een bewerking van het gelijknamige boek van E.M. Forster (dezelfde als die van “Call me by your name”) uit 1971 en gaat over een homoseksuele relatie in het Engeland van vlak voor de Eerste Wereldoorlog.
Maurice (James Wilby) leert Clive (Hugh Grant) kennen in Cambridge en geven toe aan de liefde voor elkaar. Clive trekt zich echter terug na de veroordeling van een medestudent op basis van zijn homoseksualiteit. In die tijd was dit immers nog strafbaar en sociaal totaal niet geaccepteerd. Clive vlucht in een huwelijk. Bij een bezoek aan Clive en zijn vrouw leert Maurice de jonge jachtopziener Scudder (Rupert Graves) kennen en een passionele liefdesrelatie ontstaat.
Maurice kiest, ondanks alles, voor zijn relatie met Scudder, die daar zelfs zijn vertrek naar Argentië voor laat schieten. Clive blijft alleen achter bij zijn vrouw en in zijn beschermd wereldje.
De film duurt 140 minuten en herkauwt in het grootste deel voortdurend het thema homoseksualiteit in de toenmalige maatschappij. Pas in het laatste deel van de film, komt er wat Schwung in de zaak en kunnen we eens genieten van wat mannelijk naakt en geraakt het verhaal in een stroomversnelling.
Kortom, het is een mooie (kostuum)film, mooi in beeld gebracht, maar met een zeer langzaam verhaal. Maar voor die tijd kon het eigenlijk niet lang genoeg duren, omdat dergelijke filmen eerder zeldzaam waren. Nu kijken we er wel anders tegenaan.
Door de Budascoop werden we na afloop nog op een glaasje Cava getrakteerd en Eef was onze perfecte gastvrouw.