Benieuwd wat deze film voor ons in petto zou hebben, na de “alternatieve” film Matthias & Maxime, vroeger in de maand.

Dus met grote verwachtingen, of juist niet, togen 20 Liever Gelijkers naar de Budascoop die donderdag 27 februari.

De dertigjarige Argentijnse dichter Ocho is op vakantie in Barcelona en probeert zich bezig te houden. Op grindr vindt hij geen touch, daarom slaat hij maar de hand aan zichzelf.

Vanaf het balkon van zijn air bnb appartement, spot hij een knappe gast (Javi) die daar toevallig voorbij wandelt. Een detail dat nadien regelmatig in de film terugkomt, is het KISS  T-shirt, dat Javi draagt.

Later op het strand merken ze elkaar op, maar er volgt nog geen ontmoeting.  Als Javi opnieuw langs het het appartement van Ocho komt, wenkt deze hem naar boven voor een drankje en nog ietsje meer …

Javi merkt op dat ze elkaar twintig jaar geleden al eens ontmoet hebben, toen ze beiden nog een vriendin hadden.  Daarom ook de titel “End of the Century” (tegen het jaar 2000).

Waarna de film dus maar liefst twee decennia terug naar het verleden zapt en zich openbaart als een filosofische bespiegeling van seks en relaties doorheen de tijd.

Wat als ze toen samengebleven waren, wat als ze samen het dochtertje hadden, dat Javi nu met zijn Berlijnse man heeft, wat als…

Een hele reeks alternatieven borrelt naar boven en laat ons nadenken over de keuzes die iemand maakt in zijn leven en waar die naar toe kunnen leiden.

Maar in de huidige tijdslijn hebben ze achteraf nog wel een leuke ontmoeting, een gezellig samenzijn met kaas en wijn en een vrijpartijtje, maar Javis is getrouwd met iemand in Berlijn en de afspraak is, wel een open relatie, maar geen permanent engagement.

En dat was dan ook het einde van het verhaal.

“Dit delicate kleinood presenteert zich als een non-lineair kunststukje over de poëtische tweestrijd tussen droom en werkelijkheid, tussen vrijheid en zekerheid. En tussen wat is, wat was en wat zou kunnen zijn.” (Recensie door Filmmagie.)

Die zaterdagnamiddag werden we om 14u verwacht in het Shoonya Dance Center aan het Stapelplein 41 in Gent.

Een ideale indoor activiteit, aangezien die dag weer een miezerig weertje heerste.

Het was misschien niet zo’n alledaagse activiteit voor Liever Gelijk – onze voorkeur gaat meestal uit naar museumbezoeken of rondleidingen met een gids – daarom schreven er slechts 9 personen in.  Waarschijnlijk zullen de meesten niet geweten hebben waar ze zich aan konden verwachten.

Toch werd het een onvergetelijke belevenis.  En eigenlijk waren we met een ideaal aantal, met nog meer, zou het te druk geweest zijn in de dansruimte.

Het Shoonya Dance Center is gevestigd in een burgerhuis in neo-Lodewijk XVI-stijl uit 1914 vlak aan het Handelsdok waar langs nog verschillende oude havengebouwen te bespeuren vielen.  Die buurt wordt tegenwoordig meer en meer opgewaardeerd en krijgt nieuwe invullingen door de oude havengebouwen te moderniseren en nieuwe woonprojecten te creëren vlak langs het water.

De deur stond reeds open en we volgden een mooie trap naar boven.  We kwamen aan in een ruimte met hoge plafonds en plankenvloeren waar een barretje was ingericht.  De eerste Liever Gelijkers zaten er al van een drankje te genieten.

Onze gastheren Swapnil en Wim ontvingen ons heel hartelijk. En Wim beloofde ons om na de danssessie een rondleiding te geven door het gebouw.

Dan naar boven naar de dansruimte waar we ons omkleedden in wat lossere kledij.  Schoenen waren verboden, er werd op blote voeten gedanst of met sokken aan.

Swapnil legde uit, dat Bollywood dans altijd een verhaal uitbeeldt.

Eerst leerde hij ons korte stukjes aan die op het einde alle in één volledige dans samengevoegd werden.

Bij Bollywood dans gaat het ook om de “fun”.  Je moet er plezier in hebben, zodat er constant een glimlach op je gezicht zit.  En Swapnil was een voortreffelijk danser en ook heel leuk om te zien 😉

We leerden passen aan die verrassing of wanhoop uitbeeldden, we trokken een ballon uit de lucht, of waren het nu sterren?  We lieten een bloem opbloeien uit onze hand. We maakten ons klaar om onze geliefde te ontmoeten en deden alsof we oorbellen, een halssnoer aandeden, een band rond ons middel bonden en schoenen toeknoopten.  Met één hand zogezegd als spiegel, maakten we met de andere onze oogleden zwart en gingen dan met een sierlijke beweging langs de achterkant van ons hoofd naar ons voorhoofd om daar een bindi of stip te zetten.  Die elegantie sprak ons wel aan, maar we kregen het er wel warm van.

Na een goed uurtje was de sessie afgelopen en we verzamelden weer in het barretje beneden om wat bij te praten.  Zo leerden we ook meer over de achtergrond van onze twee gastheren. Wim leerde Swapnil kennen toen hij les ging geven aan diens dansschool in India, tijdens een rondreis ginder.

Van het een kwam het andere en nu zijn beide heren getrouwd.  Ze hebben dan samen het Shoonya Dance Center opgericht en zijn druk bezig met verbouwingen van het oude burgerhuis.   Binnen een 4-tal maanden zou alles af moeten zijn.  Shoonya is ook het Indische woord voor “nul”.  Je begint met nul en ziet dan wel welke richting je uitgaat en waar je eindigt.

Wim nam ons dan mee naar de benedenverdiepingen. Op het gelijkvloers was er een grote ruimte die ingericht ging worden als inkom, met een ecologische kantine, dansstudio’s. Op de eerste verdieping een even grote oppervlakte die ook als dansruimte ging fungeren. Alle architecturale kenmerken van o.a. parketvloeren, ramen en plafond dienen in een oorspronkelijke toestand teruggebracht te worden.  De verbouwingen zijn met ecologische materialen gedaan.  Om geluidsoverlast te voorkomen, zijn er als het ware ruimtes in de bestaande ruimte gecreëerd, zodat er geen geluidsoverdracht via de muren naar buiten zou geraken. Daarom worden ook alle nutsleidingen niet in de muren, maar in een brede gleuf langs de muren gelegd.

De zaal waar we juist gedanst hadden, ging dan in de toekomst functioneren als slaapvoorziening (in kortverblijf) voor dansgezelschappen (max. 15 personen) met douchefaciliteiten en een keuken.  Inderdaad, nog heel wat werk aan de winkel.

We namen afscheid van Swapnil en Wim en dankten hen voor het heel leuke onthaal en de mooie danservaring.  Sommigen onder ons maakten al plannen om hier in het najaar danscursus te komen volgen.

Met nog een 7-tal personen spraken we af in de A-Pluss voor een drankje.   En om in dezelfde stemming te blijven hadden we gereserveerd in een nieuw Indisch restaurant in Gent, de Horn OK Please.  Een echte aanrader met heel authentieke Indische gerechten.

Het was een mooie afsluiter van ons namiddagje Gent.