Vrijdag 8 mei 2015 – Film “Xenia”

  • Een filmavond in de Budascoop met Liever Gelijk en geassocieerden. Dit keer voor een Griekse Gay road movie uit 2014 van de Griekse regisseur Panos H. Coutras.
    De commentaren achteraf waren zeer gevarieerd. Smaken verschillen immers ! Toch wordt op die manier ons verenigingsleven levendig gehouden. Het zou immers maar een saaie boel zijn, moesten we allemaal hetzelfde denken.
    De film gaat over de perikelen van twee broers, Danny, de ongeremde jongere en Ody (Odysseas) de meer bedachtzame en voorzichtige oudere broer. Zij willen na de dood van hun (Albanese) moeder hun Griekse vader vinden (de onnoembare) die zijn familie jaren geleden in de steek heeft gelaten. Op die manier willen ze in Griekenland kunnen blijven doordat ze door de erkenning van hun vader de Griekse nationaliteit zouden krijgen.
    Op hun tocht ontmoeten ze allerlei kleurrijke personages, zoals de eigenaar van de nachtclub “Paradiso”, een Griekse versie van onze eigenste Eddy Wally.
    Ook het witte konijn van Danny loopt als een rode, sorry, witte draad doorheen het verhaal.
    Nu eens levend, dan weer als pluche dier, personifieert het beestje het verlangen naar geborgenheid en liefde voor de jonge Danny, die wel zeer opvalt door zijn buitensporig nichterig gedrag. Ody is dan weer de rots in de branding die zijn jongere broertje uit allerlei netelige situaties moet halen. En wie de film niet zo goed vond, werd wel getroost en beloond met het zicht op the naked body van deze Griekse god en dit vanuit alle hoeken en kanten. En dat die échte man ook gevoelig kan zijn, werd mooi én lang in scène gezet met diens vertolking van het liedje “tutt’al più” van de Italiaanse zangeres Patty Pravo. Deze mocht zelfs in een “cameo”, zoals men dat zo mooi omschrijft, haar gezicht, een waar toonbeeld van over de top plastische chirurgie, een paar “verstarde” seconden lang vertonen. “Ciao bello”, was dan ook het enige dat ze over haar opgezwollen lippen kon krijgen.
    Zoals jullie bemerken, kitsch en camp waren niet ver af. Deze stonden ook in schril contrast met de beelden van de economische en sociale situatie in het huidige Griekenland. Gezien vanop de daken leek Athene haast een troosteloze derde wereld stad met beelden die evengoed gefilmd konden zijn in de verloederde achterbuurten van steden in Zuid-Amerika of Azië.
    Toch kwamen er zeer mooie en poëtische beelden in voor. Zoals het bootje waarop onze twee broers al slapende in het maanlicht een riviertje afdreven, als in een sprookje gadegeslagen door herten, vogels, een vos en natuurlijk ook ons witte konijn dat wanhopig probeerde het bootje in te halen.
    De grasmat waarop Danny gelukzalig lag te slapen, veranderde als bij toverslag in een reuzengrote, behaarde borstkas (de natte droom van elke rechtgeaarde bear). Een zoete herinnering aan de mannenborst waaraan hij in zijn jeugd werd gekoesterd. Dat kwam ook weer mooi terug toen hij zijn slapende broer in zijn schoot had liggen en diens evenzeer behaarde borstkas en tepels, teder begon te strelen. Een zweem van incest en broederliefde krulde als een nevel neer vanuit het filmdoek. Je zou van minder wakker schieten !
    Ook geweld werd niet geschuwd in deze film. De raid van rechtse jongeren op buitenlanders en trimmende homo’s, het pistool waar Danny maar al te graag mee zwaaide en waarbij bijna een dode was gevallen.
    Maar eind goed, al goed zou je zeggen. Onze Ody had zijn geslaagde optreden bij de Greek Star wedstrijd, en ook al was de uitslag onzeker, in onze gedachten had hij die zeker al gewonnen. De vader die zijn zonen zou erkennen en last but not least de ontmoeting van Danny met zijn idool Patty Pravo.
    De film eindigde zoals hij begon, on the road.
    Natuurlijk moesten al die emoties doorgespoeld worden en werden we door Lieve van de Budascoop getrakteerd op een Apero Spritz. De film kende die avond zeker succes, want Lieve wist te vertellen dat er 45 man in de zaal zaten, zeker niet slecht voor een éénmalige vertoning, daaronder 34 Liever Gelijkers en aanverwanten.
    We hebben het natuurlijk niet met één drankje gehouden en togen naar de overkant, naar het Eiland waar een aantal binnen hun toevlucht zochten, en waar 19 van ons zich buiten op het terras installeerden. Toen het nadien begon te druppelen togen ook die naar binnen.
    En zoals gewoonlijk duurde ons samenzijn in het café langer dan de film zelf. Toen we al lang na middernacht terug naar buiten trokken, kregen we van de cafébaas nog allemaal een goede nacht kus en een prettige feestdag toegewenst.
    Van gastvrijheid of op zijn Grieks “Xenia” gesproken.