Die zondagnamiddag maakten 24 toneelliefhebbers van Liever Gelijk en aanverwanten hun opwachting in de theaterzaal aan het zonovergoten Ledebergplein in Gent.Alhoewel de wekelijkse zondagsmarkt juist achter de rug was, hing er nog een gezellige drukte en bleven we buiten nog een beetje van het zonnetje genieten.
Tegen drieën was het tijd om naar binnen te gaan. Eddy verwelkomde ons helemaal uitgedost als zijn personage Flo en leidde ons naar de gereserveerde tafeltjes. Er waren er niet veel die neen zeiden tegen het aangeboden cavaatje.
En toen begon het toneel. We maakten kennis met tante Roza, een rasechte Gentse die niet op haar mondje gevallen was, met haar nichtje die zwanger bleek te zijn van een echte spetter, Jelle, gespeeld door de niet te versmaden Hakim Lasri. We mochten hem al dadelijk in zijn marcelleke bewonderen.
Nonkel Alfonso staat erop om zijn toekomstige schoonfamilie te leren kennen, maar hij weet niet dat Jelle de zoon is van Michou die samen met zijn kompane Flo (onzen Eddy) een travestieclub runt met loverkamertjes boven. Iedereen wringt zich in allerlei bochten en personages, want nonkel Alfonso heeft het niet zo begrepen op homo’s. Op een gegeven moment heeft onze Jelle zelfs drie moeders rondlopen. Ook de diensters van de club vormden een ludiek triootje, helemaal overgewaaid uit Polen voor “dienstenseks”.
Het was mooi om te zien hoe de overgangen tussen de verschillende scènes opgevuld werden met “tussenspel” van de acteurs. Jelle die zich in het halfduister mocht omkleden, tante Rosa die reclame maakte voor haar toneel “uut ’t leven gegrepen”… Eigenlijk vond ik haar wel een beetje de ster van de avond (sorry Eddy), want ze kon de aandacht van het publiek op een heel natuurlijke manier vasthouden.
En als tussendoortje had je nog optredens van een échte travestiet, Chichi Larou als “special guest”, die met haar flamboyante nummertjes een extra cachet gaf aan het toneelstuk. Ook Eddy liet zich niet onbetuigd en we mochten zijn danskunsten bewonderen in een paar “finales”.Eind goed al goed. Nonkel Alfonso moest zijn homofobie maar vergeten, de dode “Cucaracha” die tijdens het liefdespel “gestorven” was en die men in een diepvriezer had gestopt, liep nadien levend en wel en bovendien nog poedelnaakt rond op de parking. En Jelle was niet de zoon van Michou maar wel van Flo, want anders was hij verliefd op zijn nichtje.
Inderdaad, “uut ’t leven gegrepen…”
Na afloop mochten de Liever Gelijkers die nog overgebleven waren in de zaal, op de Bühne komen voor een groepsfoto samen met de vedette van die namiddag, onzen Eddy!
Ik denk dat iedereen veel plezier heeft gehad aan deze voorstelling en dat dit zeker voor herhaling vatbaar is!
