Naarmate de datum van onze fietstocht naderde, werden de weersvoorspellingen steeds beter. Dat is altijd een hekel punt bij een outdoor-activiteit.
Met uiteindelijk 20 fietsers vertrokken we aan het idyllische plein aan de arm van de oude Leie vlakbij de kerk van Machelen-aan-de-Leie voor onze tocht van 46 km. Frederik uit Oudenaarde was zelfs helemaal met de fiets tot daar gekomen. De jongen had er op het eind van de dag boven de 100 km op zitten (tel maar op: 29 + 46 + 29 = 104 km). Ik denk dat dat voor ons toch een brug te ver geweest zou zijn.
Voorbij de verkeerslichten buiten het centrum doken we naar rechts scherp de Haarzakstraat in en langs landelijke wegen vonden we de rust weer van het “platteland”. Niet lang daarna hadden we echter een eerste lange klim voor ons. Helemaal boven mochten we als beloning van het uitzicht van op een houten uitkijktoren genieten.
Nog een beetje klimmen en dan toch een leuke afdaling naar het centrum van Kruishoutem toe. Even een drukke weg oversteken en we waren weer vertrokken. We naderden alras onze eerste stopplaats in het rustige dorpje Nokere. Maar eerst moesten we de kasseitjes van Nokerenberg trotseren. Bij de prospectie leek de tweede zaak met zijn groot terras wel een ideaal stoppunt, maar spijtig genoeg moest de baas ons dit keer ontgoochelen. Alles zat vol. Aan een local gevraagd waar we hier ergens een café konden vinden, verweest hij ons naar ’t Handelshuis, ietsje verder aan de linkerkant. Maar hij verwittigde ons wel voor de uitbaatsters, twee oude jonge dochters, want met al dat mansvolk zouden ze misschien een beetje van hun melk zijn 😉
Maar ietsje verderop, geen handelshuis te bekennen, opnieuw gevraagd, en inderdaad, we waren de onopvallende herberg zonder erg voorbijgefietst.
De lichtjes branden binnen, dus zou de zaak wel open zijn. We mochten van achteren op het grote, gezellige terras plaatsnemen. Een klaterend fonteintje hield ons gezelschap.
Dan verder op onze route kwamen we voorbij het kasteel van Nokere, ook wel gekend als het kasteel Casier (naar de huidige eigenaar). Het prachtige witte kasteel, idyllisch gelegen midden de natuur deed sommigen onder ons een beetje wegdromen ….
Dan voorbij het Hof Ter Meulen, even idyllisch, maar een beetje toegankelijker dan het kasteel van Nokere. En zo naderden we de regio rond Waregem. Daar was een kopgroepje een beetje té ijverig en fietsten we een paar knooppunten voorbij. Maar na een klein ommetoertje kwam alles toch weer terecht.
Ietsje verder in Zulte hadden we onze tweede stopplaats, vlakbij een bedevaartskapel. Gelukkig konden we met het overgrote deel van onze groep buiten op het terras plaatsnemen.
Even de drukke weg Kortrijk-Deinze oversteken en we kwamen weer aan de Leie uit. Van daaruit via een lommerrijk stukje groen, waar het zadel van Jan H. het begaf, over een houten, romantisch bruggetje, kwamen we al dra in Dentergem aan.
Op ons voorstel om dan maar zonder zadel te rijden, ging hij wijselijk niet in.
Dan voorbij de kerk van Dentergem en voorbij de nu verlaten brouwerij De Splenter kwamen we opnieuw in meer landelijke gebieden. Daar vonden we onze derde en laatste stopplaats in de huisbrouwerij Sint-Canarus. Op gezellige houten banken onder de parasols waagden zich sommigen aan een Père Canard of een Buysse Bruin. Enkelen verkozen echter de Maagd van Gottem. Inderdaad, waar kun je tegenwoordig nog maagden proeven 😉
Was het onze laatste stopplaats, het was de meest gezellige. In het zonnetje, onder de kerktoren van Gottem, heel te lande, voelden we ons vlug als God in Frankrijk, zeker na een geestrijk biertje. Voor diegenen die niet gingen mee-eten was het een leuke afsluiter.
Ja, want inderdaad, na Gottem kwamen we weer vlug aan op ons startpunt in Machelen-aan-de-Leie. Daar moesten we afscheid nemen van diegenen die reeds de tocht naar huis gingen aanvatten. Maar met een groepje van toch nog 15 man (Andy en Jan R. waren nog nagekomen) mochten we plaatsnemen op het gezellige plein vlakbij de fonteintjes van brasserie “De Afspanning”. We lieten ons daar de vispannetjes en vleesbrochettes goed smaken.
En zo was weer een einde gekomen aan een hele leuke activiteit.
We hebben samen een mooie tocht kunnen doen, voor sommigen was het een aangename kennismaking met een minder gekend deel van de streek en we hebben weer kunnen genieten van elkaars gezelschap.
En dat is toch de bedoeling van onze vereniging.
Ik wil hierbij nog afsluiten met een citaat van Gerard Reve, de gekende Nederlandse, dikwijls controversiële én homoseksuele schrijver die zijn laatste jaren in Machelen-aan-de-Leie gesleten heeft en daar ook begraven is:
“Het leven is geweldig. Het is beroerd dat je iedere dag werken moet, maar verder is het een feest.”
En het museum van Raveel ? Dat bezoeken we een andere keer!