Om elke maand een leuke activiteit te vinden, proberen we natuurlijk van alles uit en omdat we graag zien, dat er ook voorstellen vanuit de schoot van de leden van Liever Gelijk komen, sprongen we mee op de kar toen Alain ons voorstelde om in zijn heimatstad Aalst eens aan City Golf te gaan doen.City Golf, wat moesten we daaronder verstaan?
Die zondag was er niet zo’n denderend weer voorspeld, maar ja, afspraken zijn afspraken en we togen vol goeie moed naar de carnavalstad Aalst, en intussen maar hopen dat het niet te nat zou worden.
We hadden met onze verantwoordelijke van de City Gold afgesproken aan de Dienst voor Toerisme op de Hopmarkt in Aalst.
We waren een beetje te vroeg en we gingen dan maar de Dienst voor Toerisme verkennen. De vriendelijke dame aan de balie stelde voor om intussentijd de film over de stad Aalst eens te bekijken. Het was een aparte beleving. Iemand vroeg of het misschien afgesproken was dat we in de darkroom af zouden spreken? Daar leek de filmruimte inderdaad wel op.
Toen we met zijn twaalven voltallig waren, maakten we kennis met onze lieftallige begeleidster Jasminn. En we gingen van start. Wist je dat er ook golfstokken voor linkshandigen bestaan? Jasminn legde ons in het kort de techniek van het golfen uit en wat we die dag mochten verwachten.
Vanuit een bepaald punt, moesten we onze bal in maximum 6 slagen tot aan het opgestelde vlaggetje proberen te slaan. Jasminn hield heel nauwgezet de scores bij. Intussen vertelde zij een beetje over de plaatsen die we al “golfende” bezochten. De Hopmarkt waar we begonnen, was vroeger een veld waar men, what’s in a name, hop teelde.
Vandaaruit naar het Vredesplein, ook wel Frieden Platz, genoemd. Later die dag zouden we hier nog een leuke afsluiter in een chique champagnebar plegen.
Vervolgens naar de Grote Markt van Aalst. We passeerden natuurlijk het standbeeld van de Voil Jeanet. Om een échte Voil Jeanet te zijn, heb je de volgende attributen nodig:
Een pruik natuurlijk, een “lampekap” in de plaats van een chique hoed, “aa’ versleiten velle frak” (een versleten bontjas), valse tetten, “aaverwesje sutjeins en korseis” (versleten vrouwenkleren, bh’s en corsetten), “afgedankte kinjerkoesj” (oude kinderkoets), “voegelmojt” (een vogelkooi die verwijst naar de maatschappij als gevang), “Lammeke zoet” (een gezouten of gedroogde wijting, het biefstuk van de arme mens), “kapotte parapli” (een kapot regenscherm).
We keken er allemaal van op dat Aalst eigenlijk een mooie, oude stad is. Niet te gemoderniseerd, met nog vele authentieke plekjes.
Het was daar op de Grote Markt dat we onze eerste pitstop hadden. Vanop het terras hadden we een mooi overzicht over menig voorbijlopend wild.
Vervolgens naar de Graanmarkt, nu een klein parkje met bomen, bosjes en grasperken. En het was daar dat onze Toon zijn balletje tussen de struiken verloor. Maar met een paar helpende handen was het weer rap teruggevonden.
Dan naar de waterkant van Aalst, met name de Dender. In de schaduw van een klein kerkje, Onze Lieve Vrouw ter Druiven (waar vroeger inderdaad wijngaarden lagen), vertelde Jasminn ons een beetje over de industrialisatie en over Priester Daens die een grote rol speelde in de strijd van de werkmens tegen de grootindustrielen. Vroeger lag hier het eiland “Chipka” ontstaan door de natuurlijke en de gekanaliseerde loop van de Dender. Door de demping van de natuurlijke loop, kan men dit deel niet meer als eiland herkennen. Als herinnering hieraan heeft men het stadsmagazine van Aalst ook Chipka genoemd. Overheersend is hier de site van de zetmeelfabriek Amylum, nu Tereos genaamd.Ons laatste “hole” speelden we op de Oude Vismarkt, vlakbij het stedelijk museum.
Jasminn nam ons mee naar het beeld van Valerius De Saedeleer, waarrond een gleuf met water was geconstrueerd. We moesten met één slag het balletje in de gleuf kunnen slaan. Ervaring dat we hebben met gleuven, lukte dat voor bijna elkeen wonderwel.
Daar namen we ook onze groepsfoto nadat Jasminn ons de puntenscore had meegedeeld:
Op een gedeelde 3e plaats kwamen Alain en François, weer op een gedeelde, tweede plaats Rob en Patrik, en ere wie ere toekomt, op weeral een gedeelde, eerste plaats: Frank, Jan en Danny.
Daar namen we afscheid van Jasminn en gingen we nog een gelegenheid zoeken om een laatste drankje te nuttigen.
Zoals al eerder vermeld, vonden we die op het Vredesplein in de leuke champagne- en wijnbar, Piazza. Geen nood, ze schonken ook bieren.
Alain wist te vertellen, dat de eigenaar van deze bar ook nog de chique loungebar Milano openhield in Aalst, en eveneens van de familie was. Dat merkten we wel aan de “schone” inrichting, met name bediening van de zaak.
We hadden de chance om boven een zaaltje voor ons apart te hebben.
We kunnen afsluiten met te zeggen, dat het werkelijk een hele toffe activiteit was. Waren we “maar” met 12, het groepje moest echt niet groter zijn, we hebben ons kostelijk geamuseerd. Dat is dan weer het grote voordeel van een kleiner groepje. Je hebt ook meer contact met elkaar en met iedereen van de groep.We hebben Aalst ook met heel andere ogen kunnen bekijken en hebben ervaren dat hier op cultureel en historisch gebied veel meer te beleven en te bezien valt dan enkel het jaarlijkse carnaval.
Aalst, zeker nog een bezoekje waard!
