Zaterdag 16 november 2019 – VOLKSSPELEN met achteraf SPAGHETTI-AVOND

Het was inderdaad al van zaterdag 18 juni 2016 geleden, dat we nog een spaghettiavond hielden, en dat in dezelfde zaal.  Toen hadden we in de namiddag een mini-spel zonder grenzen, met veel waterspelletjes en met het hilarische “ballonpoepen”… Sommigen zullen zich dat nog wel herinneren 😉

Toen hadden we ook “slechts” 23 man en was het dus makkelijker om voor die bende spaghetti te bereiden.  Met nu 41 man hadden we daar natuurlijk dubbel werk mee.  Gelukkig had Hans de taak op zich genomen om een overheerlijke spaghettisaus te bereiden.

Terug naar onze volksspelletjes.

Goed dat Frank in Harelbeke bij het departement Vrije Tijd een 12-tal spelletjes had weten te huren. Op die manier kon iedereen wel aan het een of het andere spelletje deelnemen.  Met dank aan Danny voor het transport.  Het is wel praktisch dat een lid van Liever Gelijk over een camionette beschikt.  We maken daar dan ook dankbaar gebruik van.

Vanaf 3 uur in de namiddag begonnen de meeste geïnteresseerden binnen te druppelen.  Met een koffietje in de hand werd al dadelijk samengetroept om over koetjes en kalfjes te babbelen.

Voor sommige nieuwelingen, de oudgedienden staan daar minder bij stil, is het natuurlijk niet zo evident om een naam op elk gezicht te kunnen plakken.  Zoals bij de bbq hadden we dit keer misschien ook wel naamkaartjes kunnen plakken.

Dan werd iedereen met zachte dwang naar de aangrenzende turnzaal geleid waar de spelletjes klaarstonden.

Al gauw verdeelden zich groepjes over het ganse assortiment aan spelen.

De temperaturen liepen weldra hoog op.  Was het door de verwarming in de zaal of door de opwinding?

We sommen hier even de volksspelen op om het geheugen even op te frissen, zodat iedereen zich weer kan inleven in die recreatieve namiddag.

Vlakbij de ingang stond het hamertjes spel. Naar de reacties te horen, vonden de meesten dat wel het meest leuke. Met één hamertje verdedigt elke speler zijn twee doelen, of 4 spelers hun eigen doel.  Tegelijkertijd tracht men een knikker in het doel van één van de tegenstanders te stoten.

Het was niet gemakkelijk, want de knikker had dikwijls een eigen leven.

De bijhorende lucifers dienden dan weer om het puntenaantal te registreren, door ze in de daarvoor voorziene gaatjes te steken.

Dan had je nog “Trou Madam”.  Of sommigen zich hiermee konden identificeren, laat ik wijselijk in  het midden.  Maar dat was blijkbaar ook een populair spel.  Een rij poortjes vormden het doelwit van de “bakbolletjes”.  Bolletjes die in de poortjes verdwijnen, leveren dan ook de aangeduide puntenwaarde op.  De bollen vlogen dikwijls alle kanten uit.

Ook het “tonspel” was leuk om te doen.  Je had 12 koperen schijven die naar de 12 openingen konden gemikt worden.  Elke schijf die in een holte verdwijnt, levert dan ook weer de aangeduide  puntenwaarde op.  Ik denk dat niemand de gleuf van de 200 punten heeft veroverd?

Ook de “toptafel” kende veel aftrek. Met een krachtige “ruk” aan het touwtje, lanceert men een tolletje , dat in zijn gang over de toptafel de opgestelde kegeltjes omver gooit.  Het tolletje ging natuurlijk zijn eigen gang en de uitkomst was altijd onvoorspelbaar.

Hetzelfde gold voor het tafelkegelspel waar een bol aan een touwtje wordt bevestigd en in een draaiende beweging de opgestelde kegeltjes vloert.

Ballen smijten naar de “Ballo Smitto” was blijkbaar ook populair.  Vanaf op een afstand tracht men de balletjes door de openingen van het bord te werpen.  Een tip, als je op je knieën zit, kun je beter in de gaatjes mikken.  Oefening baart dus altijd wel kunst 😉

Verder had je dan nog de klimbak waarbij je door aan touwtjes te trekken, het houten balletje zo hoog mogelijk kunt laten klimmen.  Hoe hoger je met het balletje geraakt, hoe hoger je score.

Dat waren zo de 6 meest populaire spelletjes.

Verder had je dan nog de schuifbak, de schietbak, de schuiftafel (die met de biljartkeus), het ringwerpen, de sjoelbak, allemaal varianten waar men koperen schijfjes gebruikt.

Voor sommigen was de roep van de toog toch een beetje sterker en al gauw verzamelde zich een groepje terug in de andere zaal om wat bij te keuvelen met een drankje.  Tijd voor ons om de hapjes op te warmen.  We hadden er zeker genoeg.  Maar ze waren wel nodig om de tijd tussen het aperitief en de spaghetti te overbruggen.

Klokslag 19u mochten de eersten al aanschuiven aan het spaghetti-buffet.  Een deeltje van de laatste tafel moest nog even wachten op verse pasta.  Gelukkig hadden we daar ook een aantal helpende handen die de hongerige meute in bedwang hielden, terwijl de koks van dienst in de keuken constant in de potten saus roerden, en de porties pasta in de kookpot zwierden.

We hadden rekening gehouden met 45 man en Hans had voor elk 400 g spaghetti-saus voorzien.  Dat maakt dus 18 kilo plus nog een 800 g vegetarische saus.

Buiten verwachting, was dat op het einde van de avond allemaal op!  Maar het moet ook gezegd, het was écht overheerlijke spaghetti-saus.  Een verdienste van Hans en daarom ook een dikke pluim aan onze kok uit Brugge.

Als afsluiter hadden we koffie en frangipane-taartjes.

Natuurlijk bleef iedereen nadien nog nagenieten met een drankje en een babbeltje.  En opnieuw wil ik benadrukken dat dit toch de hele zingeving is van onze vereniging. Het samenzijn onder gelijk geaarden, de gezelligheid tussen pot en pint achteraf na een activiteit…

Dat is tevens ook een antwoord op de vraag van buitenstaanders (meestal hetero’s), waarom er nog per se verenigingen voor homo’s dienen te zijn?  Onder elkaar hoef je niet op te passen wat je allemaal zegt, want ons kent ons en daarom ook het “milieu” en zijn geplogenheden.  Immers, sommige belevingen of omgangsvormen uit “onze” wereld zijn voor buitenstaanders dikwijls niet zo toegankelijk, begrijpelijk of aannemelijk.

Zoals altijd diende er achteraf natuurlijk opgeruimd te worden, de tafels dienden terug op hun plaats gezet, de afwasmachine deed zijn werk en vele handen maakten het werk weer licht. De schuifbakken, schietbakken en schuiftafels werden weer in de camionette geladen.

Met een kusje en nog een kusje, namen we afscheid van elkaar. Het was dan ook reeds 22u voorbij dat we de lichten doofden en de deuren van ’t Senter achter ons toetrokken.