Reeds de 3e keer op rij mochten we bij Dirk in ’t Eiland van een uitgebreid Paasontbijt genieten.En het was weer dik in orde: broodjes allerhande, croissants, rozijnenbrood, koffiekoeken …. Als beleg hadden we verschillende soorten confituren, kaas, hartig beleg, spek en eiers! Fruitsap, koffie, thee en andere drankjes… Verder nog een fruitsalade met yoghurt… En natuurlijk de chocolade paaseiers niet te vergeten.
Dirk had dit keer de hulp ingeroepen van Frank en zijn lieftallige compagnon Aris. Deze kennen we nog van het restaurant Nostalgie op de Veemarkt. Vanaf 10u werden we verwacht en een 40-tal Liever Gelijkers en aanverwanten gaven aan deze oproep gehoor.
Het was weer het bakje overvol! Op tijd inschrijven was hier ook weer de boodschap, voor sommige laatkomers was er spijtig genoeg geen plaats meer in de herberg.
We waren ook blij een aantal nieuwe leden van begin dit jaar weer te ontmoeten, zoals daar waren: Dominiek uit Marke, Dirk B. (eigenlijk nog een oude getrouwe uit het verre verleden van Liever Gelijk), Steven uit Ronse, Philippe uit Marke, die bijna geen enkele samenkomst overslaat. Ook Antoine, die een paar jaar geleden nog lid was, had opnieuw de weg naar de schaapsstal teruggevonden, samen met zijn vriend Luc uit Brugge. Pieter en Dirk uit Lovendegem, twee hartsvriendinnen van Vincent, waren eveneens van de partij.
Moet zijn dat een holebi-vereniging zoals Liever Gelijk toch nog altijd een zekere aantrekkingskracht blijft uitoefenen. De steen in de kikkerpoel van het voorwoord van vorige maand heeft blijkbaar een zekere beroering en onrust teweeggebracht. We kregen verschillende mails waarin het vertrouwen in de vereniging duidelijk terug naar boven kwam en bevestigd werd. Maar ja, af en toe moeten we wel eens even stil staan en ons bewust zijn van het feit dat niets vanzelfsprekend is en dat er ook niets zo vluchtig kan zijn als een holebivereniging. Voorbeelden uit het verleden zijn er genoeg.
Maar dat neemt de pret van ons samenzijn niet weg. Ondanks het kille paasweer, was de warmte tussen de leden duidelijk te voelen.
Zo tegen twaalven werd het tijd om aan het tweede luik van ons dagje Kortrijk te beginnen. Béatrice, de mama van ons allerbeminde Vincent, nam ons mee op haar ontdekkingstocht doorheen een deel van Kortrijk. Maar eerst natuurlijk de groepsfoto. Met de historische broeltorens op de achtergrond werd ons paasevenement vereeuwigd.
Dan begon Béatrice aan haar betoog. Ze wou zich dit keer concentreren op het Buda-eiland en buiten het centrum blijven. Daar stond nu immers de paasfoor.Zij begon met de geschiedenis van de Budascoop. De Budascoop is een bioscoopcomplex in de Kapucijnenstraat, ook wel ’t Mirakelstraatje genoemd. Vroeger had de familie Bert (van de Kinepolisgroep) een cinema in Harelbeke. Albert Bert breidde uit in Kortrijk door in 1975 de Pentascoop op te richten. Een cinema met 5 zalen.
Béatrice vermeldde, dat bij de opening van het moderne, betonnen gebouw, de Franse regisseur Tati werd uitgenodigd en dat hij bij het zien daarvan, rechtsomkeer maakte. Zo lelijk vond hij het. Na 1997 toen diezelfde bioscoopgroep een nieuw cinemacomplex opende op Hoog-Kortrijk, nam het bezoekersaantal van de Pentascoop geleidelijk af. Uiteindelijk werd dit complex verkocht en werd het Buda Kunstencentrum opgericht.
Buda Kunstencentrum ontstond in 2004, toen drie Kortrijkse vzw’s (Beeldenstorm vzw, Dans in Kortrijk vzw en Limelight vzw) gezamenlijk een nieuw project opstartten, en daar uiteindelijk ook zelf in opgingen. Twee filmzalen werden omgebouwd tot podiazalen zodat vanaf dan in het complex zowel film- als theatervoorstellingen konden gegeven worden. De filmprogrammatie focust zich nu op de betere films uit het alternatieve filmcircuit uit binnen- en buitenland.
Ook de Tacktoren, de vroegere koeltoren van de brouwerij Tack, wordt door het Kunstencentrum gebruikt voor podiumkunsten. Deze “Budatoren” huisvest zes studio’s voor theater en dans. Kunstencentrum BUDA ontvangt jaarlijks 150 kunstenaars (40 gezelschappen) in residentie. In de Budatoren werken ze aan nieuwe theater- en dansvoorstellingen die jaarlijks diverse keren op ruim honderd podia over gans Europa te zien zijn (bron Wikipedia).
We mochten deze toren beklimmen en Béatrice kon haar begeestering niet op toen bleek dat de deur van één van de studio’s openstond.
We hadden hier ook een heel mooi uitzicht over Kortrijk, het Buda-eiland, de verbrede Leieboorden.
Dan terug naar beneden, naar de Budastraat waar we halt hielden aan een paar oude herenhuizen, nu eigendom van het OCMW.
Daar werd onze aandacht even afgeleid door een niet onaantrekkelijke loper, gezwind als de wind scheerde hij langs ons groepje 😉
Voorbij aan Maria van de 7 smarten die niet van dronkaards houdt, begaven we ons naar de binnenkoer van het Onze-Lieve-Vrouwe-hospitaal. Dit hospitaal werd gesticht in 1211 en is hiermee het oudste ziekenhuis in Kortrijk en een van de oudste ziekenhuizen van België.
Op vraag van Danny waar de naam Buda eigenlijk vandaan komt, antwoordde Béatrice later dat de naam zou verwijzen naar de versterkte stad Buda(Pest) in Hongarije, die in 1686 op de Turken werd heroverd. Toen de Franse generaal Vauban het Kortrijkse eiland eind 17de eeuw liet versterken, vond hij dat het veel weghad van Buda in Hongarije, vandaar de bijnaam Buda.Béatrice vestigde ook onze aandacht op de nieuwe bruggen over de Leie. Volgens haar zou de nieuwe voetgangersbrug die er aan gaat komen de vorm van een Q gaan hebben (een verwijzing naar Van Quickenborne). De fietsersbrug aan de andere kant heeft de vorm van een langgerekte S (een verwijzing naar Stefaan Declerck). Of hoe politici hun macht (of tenminste het aandenken daaraan) willen vereeuwigen. Verder naar Buda-beach, ook een vergroting van het Buda-eiland. Aan de overkant het beeld van een blote vrouw, Moeder Aarde, de vruchtbaarheid die uit de aarde opstijgt.
Dan verder naar de Broeltorens. De eerste toren die we bezochten, was de jongste van de twee. Béatrice gaf hier o.a. uitleg over de “werpgaten” die dienden om vijandelijke bestormers af te weren door er kokende olie of stenen op te gooien. Zij liet ons daar ook een muziekperformance horen. Ik denk dat Vincent de muziek gekozen heeft, kan ook niet anders, Céline Dion zeker?
In de tweede werden we op de benedenverdieping verrast door een soort kleine “atomiumbol” die een keukentje en een toilet herbergde. Boven mochten we in een kring aan tafels zitten. Deze ruimte wordt ook verhuurd voor evenementen, recepties en feesten. Maar op de vraag of dit ook iets voor Liever Gelijk zou zijn, denk ik toch dat we wat meer comfort gewend zijn. Vervolgens verder naar het Begijnhof van Kortrijk waar Béatrice ons uitlegde dat Begijntjes zeker geen vrome kwezels waren, maar echte vrouwen die hun mannetje konden staan.
Onze laatste halte was de Sint-Maartenskerk waar we in alle sereniteit de videokunst van Bill Viola mochten bewonderen, volgens Béatrice van wereldklasse.
Om al deze indrukken eens goed te laten bezinken, trokken we voor een drankje terug naar het Begijnhof. In het huis van de Grootjuffrouw, nu koffiehuis, werden we met open armen ontvangen. Een deel van onze groep kon binnen plaatsnemen en voor het andere deel werden er op de koer zitbanken geïnstalleerd.Ooit verblijfplaats van sterke vrouwen, werd ons oog nu ook gestreeld door de aanblik van sterke manspersonen, of hoe een wereld veranderen kan 😉
Bij een koffietje, een theetje of een warme choco, al dan niet met een stuk bananen- of frambozentaart, sloten we deze geslaagde activiteit, in alle stijl weer af.
We willen dan ook niet nalaten om Béatrice en ook Luc H. te danken voor de zeer leuke rondleiding op en rond Buda. Ieder van ons heeft er zeker iets van opgestoken en hopelijk bijgehouden. Wedden, dat elke keer we weer dit eiland bezoeken, we terugdenken aan onze tocht op die Paaszondag met Béatrice en Luc. Een dikke merci!
Onze laatste gedachten van waardering en dank gaan ook uit naar Dirk van ‘t Eiland, die (samen met Aris en zijn partner Frank), ons opnieuw verwend heeft. Het paasontbijt is in feite een gratuite sponsoring van Dirk om onze ledenkas te spekken. De bijdrage van 5 euro gaat integraal naar onze kas terwijl Dirk daarboven op nog het ganse ontbijt sponsort en verzorgt.
Van onbaatzuchtigheid gesproken!
En om met de woorden van Dirk af te sluiten: “Nog 364 keren slapen en dan doen we opnieuw een paasontbijt!”
