Het begin van de lente, geen toepasselijker dag dan een (hopelijk) romantische holebifilm.Met 29 Liever Gelijkers en aanverwanten bezetten we die avond zaal 4 in de Budascoop.
En inderdaad, ook dit keer bleven we niet op onze honger zitten. Weliswaar een totaal andere stijl dan Call me by your name, maar toch een aanrader.
De film begint al goed met het geluid van braaksel in een wc-pot. De toon door regisseur Francis Lee is gezet. Dit wordt geen zoetgevooisde film over Italiaanse villa’s en zonovergoten landschappen. Neen, de kleuren zijn heel vaal en grijs. Het weer ruig en koud, daar in de heuvels van Yorkshire, Noord-Engeland.
De jonge schapenboer Johnny (rol van Josh O’Connor) is inderdaad een echte onbeholpen boerenzoon die met zijn vader en grootmoeder geen al te goede relatie heeft. Wat wil je met een dergelijk gesloten karakter? Hij heeft een muur rond zich gebouwd om zijn homoseksualiteit te verbergen (dat klinkt ons wel bekend in de oren). Als uitlaat drinkt hij zich dikwijls ladderzat en neukt elk kontje dat zich aanbiedt. Geen tederheid, geen affectie, geen warmte …
Maar dan komt Gheorghe (Alec Secăreanu) opdagen, een Roemeense seizoenarbeider die een handje komt toesteken op de boerderij.
En op de afgelegen schapenweide waar ze samen een tijdje doorbrengen omdat de schapen moeten lammeren, ontdekken ze elkaar.
Gheorghe leert Johnny wat warmte is, tederheid, hoe echt te beminnen en er niet gewoonweg op los te neuken. Johnny ontdooit, wordt een heel ander mens en dat komt ook de relatie met zijn vader ten goede.
Maar hij heeft nog altijd moeite om zich te uiten, om zijn gevoelens uit te spreken. Dat komt pas nadat door een slippertje van Johnny, Gheorghe de boerderij verlaat. Johnny gaat hem zoeken en maakt hem duidelijk dat hij niet zonder hem kan, dat hij bij hem wil zijn en met hem wil leven.
Samen gaan ze terug naar de boerderij en de film eindigt daar, terwijl ze samen naar de voordeur lopen.
Daarom kan deze film de vergelijking met Broke Back Mountain zeker niet doorstaan, integendeel God’s Own Country torent daar mijlenver bovenuit. Waar Broke Back Mountain indertijd het idee bevestigde dat homoliefde niet kan gedijen, dat er als straf voor deze “zonde” altijd een drama moet gebeuren of er eentje moet sterven, had God’s Own Country een happy end, eindelijk!En voor de rest, we hebben het allemaal mogen bewonderen, de passionele liefdesscènes buiten in de koude vochtige nacht, ook wel een beetje dirty als je het mij vraagt, daar in die modder ;-). De dialogen na het bedrijven van de liefde, kwetsbaar in al hun naaktheid. De langzame verovering door Gheorghe van het hart van Johnny, het ontbolsteren van zijn opgesloten gevoelens. Het aanleren dat genegenheid onder mannen ook teder en warm kan zijn en niet brutaal en verkrachtend.
Echt een film om te onthouden, om te koesteren.
En toen de film beëindigd was en we onze zakdoeken hadden opgeborgen, mochten we nog een drankje nuttigen in de bar van de Budascoop. Eef en haar mannelijke collega waren die avond onze gastvrouw en –heer. Een speciale dank gaat dan ook uit naar de Budascoop en haar ploeg, vroeger Hannah, maar nu Eef met Lieve die ons telkens uitnodigen van zodra er een holebifilm op stapel staat. Van integratie en acceptatie gesproken!
