Zondag 20 augustus 2017 – Fietstocht – Goedendagroute

  • Dat die zondag 20 augustus een dag zonder regen zou worden, wisten we eigenlijk al. We hadden de weerkaarten al dagen van tevoren in het oog gehouden.  Bij een dergelijke activiteit valt of staat immers alles met regen of zonneschijn.

    Maar niet geklaagd, 21 Liever Gelijkers tekenden present die zondag op de Platze in Bellegem.  Frank nam dit keer de leiding en al gauw reden we van Bellegem naar beneden, richting Rollegem.

    We passeerden het zaaltje waar we al zovele BBQ’s mochten beleven, de ene al intenser dan de andere.  We fietsten verder langs de E17, waar we in de verte het monument voor de seizoenarbeiders ontwaarden, de zogenaamde Fransmans.

    “De Fransmans waren Vlaamse seizoenarbeiders die in de tweede helft van de 19e eeuw tot in de tweede helft van de 20e eeuw jaarlijks naar Frankrijk trokken om er te werken. Ze werkten er op de bietenvelden voor het zetten of rooien van bieten, waren actief in de suikerfabrieken, in de vlasnijverheid of in de cichorei-asten (uit onze online encyclopedie wikipedia).  Dit monument heet “De Sjouwer” en werd in 1974 opgericht.”

    Degenen die indertijd mee waren, zullen zich misschien nog herinneren, dat ook in het museum in Koekelare een groot gedeelte aan de geschiedenis van deze seizoenarbeiders is gewijd.

    Dan via Aalbeke naar Marke, waar we al gauw langs de spoorlijn richting Kortrijk fietsten.  Vanuit dit perspectief had ik Kortrijk nog niet ervaren.  Even opperden we om toch de hele route maar te doen, we waren immers al goed opgeschoten.   Maar eerst was het hoogtijd om een stopplaats te vinden.  Op de Veemarkt waren alle cafeetjes gesloten en dat op een zondagnamiddag!  Dan maar naar Buda Beach aan de oevers van de Leie in Kortrijk.  En inderdaad, dat was een goede keuze, in het groen, in het zonnetje en aan het water, werd menig drankje genuttigd.

    Achter de toog hing een mooie spreuk: “Iedereen is normaal!”  Ze wisten zeker dat we gingen komen?

    Nadien ging het verder op de ingekorte route, we hadden immers een beetje angst dat de volledige te lang zou duren.

    Een technisch mankementje mag natuurlijk niet ontbreken.  Dit jaar gelukkig geen platte banden, maar wel een afgeschoten ketting, niewaar, Alain 😉

    Al gauw fietsten we weer helemaal te lande, langs oude boerderijtjes die hun beste tijd achter de rug hadden.  Voor we het goed en wel beseften, zagen we de toren van de kerk van Bellegem al voor ons opdoemen.  Dan toch nog maar een pauze nemen, maar in de Steenlander was er voor ons spijtig genoeg geen plaats in de herberg.

    Dan maar verder richting Bellegem waar we in Het Brouwershuys bijna de hele binnenkoer met zicht op de tuin mochten inpalmen.  We hadden nog tijd genoeg voor ons avondmaal in de Koekeliere, daarom onthaasten we ons met een drankje en een babbeltje, en nog een drankje.

    Zulke momenten zijn ideaal om elkaar wat beter te leren kennen en vormen ook een essentieel onderdeel van ons gay verenigingsleven.

    De tijd vliegt als je zo samenzit, zeker met zo’n leuke bediening 😉

    Toen werd het toch tijd om naar de Koekeliere te gaan.  We namen afscheid van diegenen die, spijtig genoeg, niet meegingen eten en togen naar de afsluiter van onze fietstocht.

    De bediening in de Koekeliere was vlot en iedereen werd snel bediend. Naturlijk weer een aperitiefje. Gevoelig voor mannelijk schoon dat we zijn, kregen we weer een mooi uitzicht op een gezelschap jongemannen in de tuin met allemaal dezelfde outfit aan.

    Welke vereniging zou er toch maar achter “DEUH BIERTUTTN” schuilgaan?

    “Nieuwsgierig” dat we waren, moesten we het hen natuurlijk es vragen en een nietsvermoedend en biezonder leuk slachtoffer dat onze tafel passeerde, op weg naar het toilet, werd al dadelijk het vuur aan de schenen gelegd.  Het bleek een “mobylette club” te zijn, dat de Vlaamse wegen te lande, onveilig maakte.  Het heeft wel wat, zo’n jonge bende op mobyletten 😉

    Op die manier wordt ons leven als holebi toch regelmatig eens gekruid met leuke ontmoetingen.

    Maar ja, aan alle liedjes komt een einde, dus ook aan ons jaarlijks fietstochtavontuurtje.

    Wou de ene tafel nog een dessertje nemen, nam de andere tafel al afscheid van elkaar en van de rest.

    Het was weer mooi, het was weer leuk, het was Liever Gelijk.