Vrijdag 10 februari 2017 – Film ‘Moonlight’

  • Op uitnodiging van de Budascoop waren we weer present voor een recente holebifilm die verschillende Oscarnominaties in de wacht had gesleept.  De film moest dus wel goed zijn, maar toch kwam ik achteraf buiten met een dubbel gevoel.  O.K. de film was zeker niet slecht, zeer mooie beelden, dito muziek, maar hij beklijfde toch niet echt, zoals het bij andere filmen wel doet.

    De meesten van onze groep waren toch enthousiast.  Men vond het langzame ritme van de film wel degelijk goed uitgewerkt, het thema heel herkenbaar.  Typisch ook dat er enkel zwarte acteurs waren, ook een outcast groep equivalent aan ons holebi’s.

    De verhaallijn liep zijn gangetje, met toch even een drietal “hoogtepunten”.  Het jongetje dat aan de keukentafel vraagt, wat een “fagot” (flikker) is, de stilte en de spanning die er dan even hangt ….

    De moeder die in een blinde, maar geluidloze woede haar frustraties uitschreeuwt, het kleurenpalet dat daarbij gebruikt wordt …

    Het einde waarbij de volwassen Chiron tegen zijn vroegere vriend zegt, dat hij de enige was die hem ooit had aangeraakt en dat hij nadien nooit meer met een man intiem was geweest, met dan het laatste beeld van de film waar de twee mannen innig omarmd zitten.

    Ja, hoe men iets ervaart, is altijd subjectief.

    Achteraf nog een cavaatje, aangeboden door de Budascoop.  Dirk en Sammetje van ’t Eiland verrasten ons met belegde broodjes.  Héél attent en leuk.

    Maar al bij al hebben we met onze 25 man toch nog een leuke avond samen doorgebracht, een drankje, een babbeltje en een knabbeltje.  Is een film misschien de aanleiding, het is ons toch om de gezelligheid samen achteraf te doen, dat is meestal het belangrijkste.

    En zo werd het toch reeds halftwaalf toen de laatsten vertrokken en Hannah van de Budascoop de stekker mocht uittrekken.